کذب محض

به نام خدا

 

سینما الگوی جامعه، جامعه بطن سینما

حال و هوای سینما آلوده است، اون هم به دلیل یک سری ندانم کاری و هر دم بیلی، دلیل این قضیه هم یا عدم وجود فیلترینگ ورودی است و یا وجود یک وی پی ان در کنار این فیلترینگ که متاسفانه قدرت تشخیص هنرمند و هنرنما رو نداره

در اینکه سینمای ما فقط صدا شده و تصویر شکی نیست مگر تعداد معدودی از آثار که واقعا حرفی واسه گفتن دارند

مشکل از کجاست؟

متن سینمای ما جامعه ی ماست، و متن جامعه ی ما برگرفته از هنر که سینما هم جزئی از اون هستش

ولی یک مشکل اساسی که دامنگیر هنر ما شده زیبا نمایی است نه زیبا شناسی، یک کذب محض، همه ی ما دوست داریم در فضایی که سینما به تصویر می کشه زندگی کنیم، اونجا باران می باره، دریا هست، موسیقی، ترانه، آواز، ماشین خوب و حتی فضای فقیرانه ی جنوب شهر درد دل چند مرد از منزل گریخته است که تو سرمای زمستان دور یه حلبی که توش آتیشه جمع شدن و در پایان آواز می خونند و نمای شهری رو از بالا نشون میده که ماشین ها آرام و شاعرانه در حال حرکتند

ولی هیچ وقت کسی از گرسنگی نمرد، کسی واقعا نخندید، سر دماغ کسی از سرما سرخ نشد، کسی از کیسه زباله نان خشک نخورد، یک فاصله بین آنچه در جامعه می بینیم و آنچه در سینما

مشکل از کیست؟

بر می گردد به کسانی که خود در فضای تصویر سینما اند کم و بیش و نمی بینند آنچه که دیگران می بینند و حس می کنند

همان ها که وی پی ان قدرت تشخیصشان را نداشت

حال به اینکه نمی بینند یا نمی خواهند ببیند کار نداریم

و راه نجات؟

آن گونه که مسلم است در سینما حالمان خوب است غم کم می خوریم، فیلم که تموم شد و باز به جامعه بر میگردیم می بینیم کم که نه هر روز کم کم می خوریم

پس وجود یک جامعه ی مجازی سینمایی رو در کنار جامعه ی حقیقی حس می کنیم

فیلترینگ باید اصلاح شود، بشناسد، واقعیت ها را سانسور نکند، به تکمیل اطلاعات افراد بیافزاید تا کاستی های جامعه شناخته و اصلاح شود تا در کنار آان شاهد پیشرفت سینما باشیم.

امین مسگری. پاییز 1391