آمار

 

آشفتگی ناشی از تو

انقلاب دیکتاتور مآبانه ای است در من

که نه عقلم کوتاه می آید و نه دلم

یک پارادوکس ساکن

که هزار مثبت است و همان آن هزار منفی

که اگر بر خودش تطبیق شود به صفر تقارن می رسد

این ها فشار مغز خواب آلودی است که پیچ هایش شل شده و ناتلنگی می کند

می دانم که یک "که" اضافه است

و تو نیز می دانی که خوشم از آمار نمی آید

و حتی نخواهد آمد هم

ولی گاهی مجبوری با آمار شعر بگویی

سیاسی برداشت کنی

غافل از ادبیاتی که گم شد

در من و ..... شعرهایم

 

برداشت آزاد

امین.م زمستان91